اطلاق ثبوتیاطلاق ثبوتی به اطلاق به حسب عالم لحاظ و مقام ثبوت گفته می‌شود. ۱ - مقام اطلاقلحاظ اطلاق در دو مقام امکان پذیر است: ۱. مقام ثبوت یا عالم واقع؛ ۲. مقام اثبات یا مقام اقامه دلیل . اطلاق ثبوتی به معنای عدم لحاظ قید در عالم واقع و ثبوت است؛ یعنی در عالم واقع قبل از بیان «دلیل لفظی» ماهیت بدون لحاظ هر گونه قیدی در نظر گرفته شود؛ برای مثال، متکلم مفهوم « رقبه » را بدون در نظر گرفتن قید «مؤمنه» و «کافره» در عالم ذهن و واقع، لحاظ کند. در تعیین نوع تقابل بین اطلاق و تقیید ثبوتی، دو دیدگاه وجود دارد: ۱. تقابل تناقض ، مثل: تقابل بصر و عدم بصر؛ ۲. تقابل عدم و ملکه، مثل: تقابل عمی و بصر. [۳]
مجاهد، محمد بن علی، مفاتیح الاصول، ص۲۰۶.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۲۶، برگرفته از مقاله «اطلاق ثبوتی». رده‌های این صفحه : اطلاق
|